“Frictions. That place where two so called opposites come together and create tension. It is a zero point. A void. Moving in this in-between-space and being moved by it, is my dance.”
-Rebecca Lenaerts -
Als performancekunstenaar met een achtergrond in theater (RITCS, 2002-2006) beweeg ik tussen podiumkunsten, beeldende kunst en participatie. In mijn werk vertrek ik vaak vanuit de relatie met een materiaal, objecten, een context of doelgroep, en werk ik geregeld samen met kunstenaars uit andere disciplines. Met mijn performances, interventies en installaties verken ik het spanningsveld tussen verschijnen en verdwijnen, waarbij het lichaam — met al zijn beperkingen, mogelijkheden en kwetsbaarheid — centraal staat.
Geïnspireerd door de bewegingspraktijk en filosofie van Butoh Dance, zoek ik de kracht in verstilling en vertraging. Ik volgde Butoh training bij verschillende meesters in Europa, de VS en Japan. Still a bird, in samenwerking met Tijen Lawton, is mijn eerste performance waarin ik op zoek ging naar mijn Butoh stijl en mezelf toesta te dansen.
In Butoh wordt ‘de mens’ gezien als een tijdelijke aanwezigheid binnen een grotere eenheid, verbonden met andere, ook niet-menselijke, levensvormen en met de geschiedenis van de aarde en zelfs daarbuiten. De mens is niet (langer) het middelpunt maar is verweven met de ander, zijn omgeving en met een niet-materiële wereld. Dit is een spiritueel uitgangspunt. Spiritueel zijn wil zeggen: leven in verbondenheid. De Butoh-performer stemt zich af op diepgewortelde kennis die in het lichaam is opgeslagen en laat er zich door bewegen. Het lichaam zelf en de kwaliteit van aanwezigheid wordt het kunstwerk.
De afgelopen jaren maakte ik ook kennis met zweethutceremonies. Ik kon ervaren hoe deze ceremonie een liminale ruimte schept, als een poort tot verbinding met mezelf, de ander, de natuur. Ik werd geïnitieerd tot firekeeper in de traditie van de Lakota. Als Warrior-of-the-heart faciliteer ik regelmatig zweethutten. De kruisbestuiving tussen performance kunst en ceremonie neemt steeds meer plaats in en resulteert in een aantal eigenzinnige creaties: Vogels, een ceremonie (2022) en Straatdodenherdenking (sinds 2023).
“Mijn werk nodigt uit tot aandachtige aanwezigheid en schept ervaringen waarin het alledaagse een sacrale kwaliteit krijgt. In die tijd-ruimte ontstaat een gevoel van ‘belonging’ dat verder reikt dan het individuele, alsof performer en toeschouwer samen doorheen een ritueel gaan dat de fysieke wereld overstijgt. ”
Sinds 2008 ben ik nauw verbonden aan MUS-E Belgium, platform voor intercreatie, en ontwikkelde ik tal van participatieve projecten in de context van scholen, welzijn en gemeenschapsvorming, en met verschillende organisaties en groepen: Platform-K, Kinderkankerfonds, ONBETAALBAAR VZW, Victoria Deluxe, KunstZ, Atelier Quartier/Seppe Baeyens, … om er maar een paar te noemen.
Momenteel initieer ik artistieke interventies in Brusselse woonzorghuizen met de oudste generatie en hun verzorgers (cf. Nikutai, the poetic body, 2022-2024). Gebaseerd op deze langdurige ontmoetingen met ouderen creëerde ik met Rasa Alksnyte de performance Folds&Wrinkles (2024).
Sinds 2023 maak ik deel uit van 0090, platform voor transdisciplinaire kunst, dat ondersteunt bij onderzoek, ontwikkeling en productie van nieuw werk.
An English version of this text you find on the website of Platform 0090.
—— Brussel, 2025 ——